Вандруючы па рэгіёнах Беларусі, CityDog.io ужо расказваў пра жыццё ў буйных абласных гарадах, у гарадах маленькіх і нават у вёсцы. На гэты раз дайшла чарга і да аграгарадка.
Аграгарадок Занарач утульна размясціўся на паўднёвым беразе возера Нарач. Адсюль да Мядзела – усяго 25 кіламетраў, а да Мінска – каля 140. І менавіта тут жыве Вераніка, якая ведае пра Занарач усё: дзяўчына нарадзілася і вырасла ў аграгарадку.
Колькі каштуе жыллё і прадукты? «Кошты на жыллё ў нас не вельмі маленькія, бо мы ўваходзім у курортную зону Нарачанскага краю»
– Жыллё ў маім аграгарадку ў большасці выпадкаў – гэта прыватныя дамы. І трэба сказаць, што кошты ў нас не вельмі маленькія, бо мы ўваходзім у курортную зону Нарачанскага краю. Кошт участка пачынаецца ад 12 000$. Дамы прадаюцца па 30 000$ – і гэта без асаблівых выгод.
Кошты на адзенне і прадукты таксама вышэйшыя, калі браць нясеткавыя крамы, бо ідзе разлік на тых, хто адпачывае ў курортным пасёлку Нарач (у 13 кіламетрах ад Занарачы), – а іх звычайна шмат. Там у асноўным і сканцэнтраваны ўсе крамы нашага раёна. Дарэчы, наш раённы цэнтр – горад Мядзел – у гэтым плане крыху адстае, хоць таксама размешчаны на беразе возера. Але на Нарачы змяшчаюцца ўсе санаторыі і здраўніцы, адпаведна і гандаль таксама.
Кошты на малако ці яйкі цяжка параўнаць з любым іншым горадам, таму што яны будуць такімі ж. Але адзенне ў нас можа каштаваць і на рублёў 10–30 даражэй – гэта ўжо залежыць ад самой рэчы. Кошты на мяса, курыцу, рыбу могуць адрознівацца на рублі 3-4. Яшчэ ў сезон гародніна і садавіна на рынку таксама будуць даражэйшымі, чым у іншых рэгіёнах: розніца дакладна можа быць да 5 рублёў.
У астатнім жа ў нашым аграгарадку наплыў турыстаў не асабліва адчуваецца. Ёсць некалькі аграсядзіб – яны здаюцца ў летні перыяд. Многія людзі прыязджаюць на лецішча. Але жыццё звычайна цячэ як і ў іншую пару года.
Пра побыт: «Трэба хадзіць мыцца ў лазню да суседкі»
Я таксама жыву ў прыватным доме: сваімі сіламі там быў праведзены вадаправод, зроблены санвузел і мясцовая каналізацыя. Таксама ў нас ёсць газавае ацяпленне – яго таксама праводзілі за ўласныя сродкі. Але вось на ўладкаванне ванны ці хаця б душавой кабіны грошай не хапіла, таму трэба хадзіць мыцца ў лазню да суседкі. Але так шмат у каго: толькі ў некаторых можа быць свая лазня.
Сваёй гаспадаркі ў нас асабліва няма: некалькі курэй і невялікі агарод, дзе толькі сезонная зеляніна.
Дзе працаваць і колькі зарабляць? «Многія з’язджаюць працаваць вахтавым метадам»
У мясцовых жыхароў выбар працоўных месцаў абмежаваны здраўніцамі па беразе возера, мясцовым калгасам і дзяржаўнымі ўстановамі. Вялікую колькасць працоўных месцаў яшчэ дае Нацыянальны дзіцячы цэнтр «Зубренок». Плюс ёсць вытворчасць прадукцыі з трыснёга.
Таксама многія з’язджаюць працаваць вахтавым метадам. І яшчэ можна разгледзець варыянт аддаленай працы.
Наконт сярэдніх заробкаў, вядома, вельмі складанае пытанне. Усё залежыць ад месца, у якім працуеш. Калгас з заробкам не крыўдзіць: многія людзі пераязджалі да нас у аграгарадок дзеля заробкаў у нашым калгасе. З бюджэтнымі арганізацыямі момант зразумелы: там усё на ўзроўні астатніх раёнаў. А па здраўніцах ёсць адрозненні ў заробках у залежнасці ад узроўню самой установы.
Дзе апранацца і піць каву? «Ні кафэ, ні чаго-небудзь падобнага ў аграгарадку няма»
Адзенне ў нас можна купіць у прыватных крамах, шмат тавару беларускай вытворчасці – Mark Formelle, «Мілавіца», Conte. Ёсць у аграгарадку Нарач цудоўны сэканд – там адзенне добрай якасці і сучаснае, часта праводзяцца акцыі, калі можна купіць рэчы па нізкіх коштах. Ну і многія цяпер сталі карыстацца паслугамі Wildberries, каб не ездзіць кожны раз за пакупкамі.
А вось менавіта ў Занарачы няма крамы з адзеннем: у нас толькі дзве прыватныя крамы з прадуктамі і побытавай дробяззю, адна крама з будаўнічымі матэрыяламі і аўтазапчасткамі, дзе таксама ёсць побытавыя дробязі. І яшчэ ёсць крама ад мясцовага калгаса, так сказаць.
Няма ў маім аграгарадку і ніводнай установы грамадскага харчавання – ні кафэ, ні чаго-небудзь падобнага. Зноў жа, калі толькі ехаць у Мядзел ці ў курортны пасёлак Нарач – там можна знайсці някепскія кафэ. Мне, напрыклад, вельмі падабаецца «Гриль и мясо»: кафэ працуе толькі ў летні перыяд, але там дэмакратычныя кошты і ўтульная абстаноўка. Таксама ў санаторыях ёсць бары, а ў адным з іх і піцэрыя, пры гасцініцах – рэстараны.
Вядома, хацелася б, каб у нашым аграгарадку было якое-небудзь кафэ ці хаця б забягалаўка. Але незразумела, ці карысталася б яно попытам. Проста ўсе прывыклі ўжо да таго, што трэба кудысці ехаць.
Дзе адпачываць? Сельскі дом культуры альбо спартыўная пляцоўка
Для адпачынку ў нас вельмі невялікі выбар месцаў – сельскі дом культуры з бібліятэкай ці спартыўная пляцоўка каля школы. У доме культуры ёсць заняткі па інтарэсах для дзяцей, на спартыўную пляцоўку вольны доступ для ўсіх ахвочых. Калі хочацца ў кіно ці яшчэ неяк адпачыць, то трэба ехаць у курортны пасёлак або па бліжэйшых раённых цэнтрах.
Пры гэтым магу сказаць, што ў аграгарадку даволі шмат моладзі і маладых сямей з дзецьмі. Але выпускнікі школы апошніх гадоў 10–15, вядома, імкнуцца з’ехаць у горад, часцей за ўсё ў Мінск. Там значна больш магчымасцей для жыцця. Але сама я пра пераезд амаль ніколі не думала. Мне падыходзіць жыццё ў прыватным доме, калі ёсць свой двор, свежае паветра і прырода.
Перепечатка материалов CityDog.io возможна только с письменного разрешения редакции. Подробности здесь.
Фото: Glubinka.by, Instagram.com.
